Soms moeten we wat explicieter zijn met onze goede bedoelingen...

We vloeken op eWZCfin, we doen een tiende poging om de impact van de besparing op het derde luik in te schatten, de begroting moet nu eens eindelijk helemaal afgerond geraken, we blussen vele brandjes,...  
En daarnaast willen we als directeur warme zorg in huis.
We verwachten veel 'What Matters To You', we hopen op veel 'mangomomenten', op 'kleine goedheid', of spontane uitingen van vriendelijkheid en opmerkzaamheid naar de bewoners toe.

"Op zich krijgen de bewoners wel goede zorgen, maar ik mis die oprechte warmte naar de bewoners toe. Ik heb al meermaals de visie verteld. Toch is die 'warme menselijkheid' nog geen cultuur in huis," aldus een directeur vorige week.

In sommige woonzorgcentra komen 'mangomomenten' heel frequent voor, in andere wzc zijn ze niet alledaags, en soms zelfs zien we onoprechte vriendelijkheid: bv. ongemeende excuses, vriendelijkheid naar de bewoners in opdracht van de leidinggevenden,...
Eén ding is zeker: een cultuur van warme zorg creëer je niet van vandaag op morgen, en niet tussen de soep en de patatten.

Is een cultuur van warme zorg nog niet helemaal zoals gehoopt, dan is het wellicht zinvol om volgende aspecten in uw WZC grondig onder de loep te nemen (en het laatste punt is m.i. een punt dat vaak onderschat wordt!):

  1. Kleine grootse momenten van zorg vragen van de zorgverlener dat hij/zij meer ziet dan enkel de bewoner alleen én aanvoelt waar de bewoner nood aan heeft.
    "De bewoner staat centraal." Dat lezen we in nagenoeg elke visietekst van elk woonzorgcentrum. Terecht natuurlijk. Maar staat in de visie ook de mens achter de bewoner centraal? Natuurlijk moeten we medewerkers bewust maken van het belang en de impact van die warme zorg. We sensibiliseren medewerkers om naast de vraag "wat kan ik voor je doen?" eveneens de vraag te stellen "wat kan ik voor je betekenen?" of "wie kan ik voor je zijn?".

    Maar sensibilisering alleen volstaat niet.
     
  2. Zorgen we ervoor dat medewerkers doordrongen zijn van de visie en waarden van de organisatie? Inspireren wij als directeur de medewerkers? Wie kan inspireren, bezorgt mensen een (gemeenschappelijk) doel of een gevoel van samenhorigheid dat weinig te maken heeft met een externe incentive of een extern voordeel (vb. appreciatie) dat er te behalen valt. Inspirerende leiders weten een gevolg van mensen op de been te brengen die niet handelen omdat er macht over hen wordt uitgeoefend of omdat er van hen iets wordt gevraagd, maar omdat ze geïnspireerd zijn en dit ook persoonlijk, intrinsiek, zelf zo willen.
     
  3. "Mango's, zoals appels, vallen niet ver van de boom", aldus Herman Daems in het boek 'Mangomoment' van Kris Vanhaecht (een fijn kerstgeschenk trouwens, dat boek, voor uzelf of voor de leidinggevenden in uw organisatie...). "Mango's groeien niet overal. Ze komen alleen voor in tropische en subtropische gebieden, waar het klimaat geschikt is voor hun ontwikkeling." Zo is dat ook voor 'mangomomenten' en momenten van oprechte warme zorg. Deze zijn afhankelijk van het organisatieklimaat. Wordt oprecht aandacht besteed aan het welzijn van de medewerkers? En in welke mate is de zorg zodanig georganiseerd dat er ruimte en aanmoediging is voor 'mangomomenten', voor warme zorg? Dragen de leidinggevenden en de organisatie positief bij?
     
  4. Woonzorgcentra waarin medewerkers bekommerd zijn om de bewoners, hebben directeurs die bekommerd zijn om het welzijn van de medewerkers. Het omgekeerde geldt echter niet altijd. In die wzc waar de directeur echt wel bekommerd is om het welzijn van de medewerkers, is die warme zorg niet altijd voelbaar. Als alle drie de bovenstaande condities in orde zijn, wat ontbreekt dan nog?

    Geven wij als directeur of verantwoordelijke het goede voorbeeld? Niet alleen naar de bewoners en familieleden toe, maar ook naar de medewerkers? Als we in huis rondlopen, dan zijn we toch vaak verrast, onder de indruk, soms zelfs ontroerd door de inzet van de medewerkers. Weten zij dat ons dit raakt? Hoe vaak zeggen we dit? Zetten we dit in het dagboek? Maken we een personeelsnota waarin die waardering die wij voor hen voelen ook geëxpliciteerd wordt? Of zijn dit de eerste dingen die we vergeten of laten varen omwille van tijdsgebrek?
    Niet alleen bewoners, maar ook medewerkers zijn mensen die graag gezien en gehoord worden en baat hebben bij betekenisvolle contacten en oprechte gebaren van empathie.
    En nee, elke maand een fruitschaal bestellen voor de medewerkers, is niet voldoende...

    Zelden zie ik een directeur die het niet goed bedoelt met de medewerkers. Toch VOELEN de medewerkers niet altijd dat de directeur of dagelijks verantwoordelijke het goed bedoelt. Ze zien het niet, ze horen het niet, ze merken het niet op. We gaan er maar al te vaak van uit dat onze intenties duidelijk zijn. Vergeet niet dat vele medewerkers slechte ervaringen hebben met 'bazen' en er soms per definitie van uitgaan dat directeurs het nu eenmaal niet goed bedoelen. Het tegendeel moet soms echt worden bewezen. Medewerkers hebben er niet altijd een zesde zintuig voor. Soms moeten we wat explicieter zijn met onze goede bedoelingen!! Als wij zelf als directeur de medewerkers veel mangomomenten bezorgen, oprecht de vraag stellen 'what matters to you' en onze oprechte zorg voor hen ook tonen, dan is de kans groot dat zij hetzelfde gaan doen naar de bewoners toe.



22 december 2019

Soms moeten we wat explicieter zijn met onze goede bedoelingen...

We dachten "Na corona pakken we dat aan", en dat bleek dan een jaar te duren...

Iedereen is gevaccineerd in de woonzorgcentra. Er zijn geen uitbraken meer. Voila, alles is terug op orde... Was het maar zo eenvoudig! Het is in heel wat wzc nog 'trekken en sleuren' om er de energie en motivatie in te houden. Zo deelden ook heel wat directieleden in de laatste webinars. En daar zijn veel redenen voor. Het extra loon en de extra medewerkers die zijn aangekondigd, zijn bijzonder welkom. Maar dat alleen zal niet volstaan.

31 maart 2021

Lees meer keyboard_arrow_right

Blaas mee een wind van vernieuwing in de ouderenzorg

Gedurende de corona-pandemie ging er bijzonder veel aandacht naar ouderen in het algemeen, en naar de woonzorgcentra in het bijzonder. De impact van de pandemie was immers het grootst op de woonzorgcentra en heeft daar diepe wonden geslagen. Bij de bewoners en hun families, maar ook bij alle medewerkers. Ook de zorg voor oudere personen thuis bleek geen evidentie. Niemand wil dit nog een keer meemaken.

21 februari 2021

Lees meer keyboard_arrow_right

De ouderenzorg capituleert niet!

Motiveren van medewerkers is dé uitdaging van nagenoeg elke directeur of campusverantwoordelijke op dit moment. Maar de ouderenzorg geeft niet op!

23 december 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

De familie is partner in de zorg. Ook in tijden van corona?

"De familie is partner in de zorg." Het staat in quasi alle visieteksten van woonzorgcentra. Mooi. En evident. Maar is onze visie onze leidraad in beslissingen, ook in tijden van crisis? Of geldt onze visie enkel in ‘normale’ tijden, en schuiven we die in crisistijden aan de kant?

14 september 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Laad me met rust!

Net wanneer je het gevoel hebt dat je geen tijd hebt om te ademen, is het dringend tijd om te ademen...

15 juli 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Als we elk ons steentje bijdragen...

Laat ons blijven dromen. Groot dromen. In het belang van bewoners en medewerkers. En laat ons die dromen nog realiseren ook!

21 juni 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Woonzorgcentra mogen geen mini-ziekenhuizen worden

“We wisten het al, maar het wordt nogmaals bewezen: de ouderenzorg is gezegend met enorm bezielde medewerkers, en met directieleden die door het vuur gaan voor bewoners en medewerkers. Dat mag ook wel eens gezegd worden.” Over de 'lessons learned' in de coronacrisis...

18 mei 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Zullen we het even door de vingers zien?

De crisis maakt het moeilijker dan ooit om bij te sturen, om problemen aan te pakken. Want er is die oneindige dankbaarheid naar de medewerkers toe voor hun inzet. Zullen we dat gedrag dan maar even door de vingers zien?

15 mei 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Nadenken over visie en waarden, daar is nu echt geen tijd voor...

Voor visie en waarden, daar is nu in deze coronacrisis geen tijd voor, zou u kunnen denken. Toch is het nét nu zo belangrijk! Af en toe teruggaan naar het 'waarom' van onze organisatie, zelfs in crisistijden, kan immers heel erg helpen om de periode door te komen.

9 april 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Zorg voor de zorgenden - initiatieven ter verhoging van de mentale weerbaarheid

Als directeur of leidinggevende doen we er alles aan om - in deze crisistijd - een cultuur van psychologische veiligheid te creëren in ons wzc. Toch is dit voor sommige medewerkers niet voldoende. Er zijn intussen verschillende initiatieven opgestart die zorgverleners ondersteunen om de angst te reduceren en de mentale weerbaarheid te verhogen.

7 april 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Ook in de ouderenzorg is de rek eruit...

Wij willen niets liever dan goede, kwaliteitsvolle zorg geven, en goed wonen en leven op de eerste plaats zetten. We zien veel welwillendheid in de sector en er zijn prachtige initiatieven. We leggen de lat alsmaar hoger, geheel terecht overigens, en ik werk daar heel graag aan mee! Maar bloeien op droge grond is heel erg moeilijk. Als de trend van besparingen in de ouderenzorg zich nog enkele jaren verderzet, dan zullen onze inspanningen weldra niet meer zijn dan water naar de zee dragen.

5 maart 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Als een medewerker vertrekt, dan moet hij/zij niet meer terugkomen

Als een getalenteerde, bezielde medewerker het woonzorgcentrum verlaat, dan vinden we dit spijtig. Bijzonder spijtig zelfs. Want goede medewerkers zijn goud waard. Maar wie weet, komen ze ooit terug...

27 januari 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Ligt Maurice op kamer 7? Of woont hij daar?

Over hoe woordkeuze iets zegt over onze visie... Woorden zijn onbewust een weerspiegeling van onze visie en waarden. We horen niet graag 'dementen' of 'dementerenden'. Maar als we heel eerlijk zijn, is er niet alleen nog werk rond woordkeuze inzake dementie. Ook in het dagelijks reilen en zeilen in woonzorgcentra hanteren we woorden die, als we er eens goed over nadenken, niet overeenkomen met onze visie.

2 december 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Moedig zijn: het is verdorie lastig...

Soms weten we waar we zouden moeten geraken. We zien het doel voor ogen. Maar we geraken er niet omdat we de stappen die nodig zijn om er te geraken niet zetten. Het is niet evident: moed kiezen boven gemak.

4 november 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Sociale media in de ouderenzorg

Wel of niet inzetten op sociale media in de ouderenzorg? Drie directeurs van woonzorgcentra aan het woord.

14 oktober 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Het vertrouwen was al weg na tien minuten

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Een waarheid als een koe. Maar hoe kunnen we het vertrouwen verdienen van toekomstige bewoners, familieleden, medewerkers,...?

30 september 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Wachten tot uw wachtlijst aangroeit, of...

Wie al langer meedraait als directeur in de sector, had 10 jaar geleden geen problemen met wachtlijsten. Of toch, er was wel een probleem. Ze waren te lang. Nu is het anders. Wachtlijsten zijn kort, of onbestaande. Wat doen we eraan? Hoewel we het niet zo graag horen, is het toch een feit. Deskundig inzetten van sociale media kan hier iets betekenen.

24 september 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x