Als we elk ons steentje bijdragen...

Naar aanleiding van de dood van George Floyd tweette Fatma Taspinar: 

“Een zwart scherm is een optie. In eigen boezem kijken ook. Elke dag opnieuw.
Zelfreflectie. Vallen. En weer opstaan. En altijd weer blijven proberen.
Niet voor de galerij, maar voor een betere wereld.
Een zwart scherm is een optie, maar elke dag de strijd aangaan ook.”

Als we even de lijn doortrekken naar de ouderenzorg, dan zijn de talrijke opiniestukken, interviews, en debatten van de voorbije weken de 'zwarte schermen'.
We geven een sterk signaal dat er iets moet veranderen.
Dat signaal was er al veel eerder, maar de coronacrisis zet het nu kracht bij.

De vele reflecties zijn welkom en helpen ons om onze droom over de residentiële ouderenzorg van de toekomst mee vorm te geven.
Meer personeel, betere verloning, een andere staatsstructuur, minder paternalisme en meer regie voor de ouderen, sterkere lokale inbedding en meer samenwerking, minder instelling en meer huiselijk, minder lange gangen en meer kleinschalig,…
Allemaal broodnodig. Reeds vóór de crisis trouwens.

We moeten dromen. Hoe kunnen we anders een toekomst creëren die nog niet bestaat? (Simon Sinek).

Maar de droom dient nog een vertaling te krijgen naar de praktijk…

Wat nu gebeurt en de beweging (in de vorm van krantenartikels, webinars, radio-interviews, maar ook witte lakens, applaus,...) die dit met zich meebrengt, kan voelen als een soort van doorbraak.
Een cruciale beweging die de weg opent naar belangrijke ontwikkelingen.
Een moment waarop zaken kantelen en waarop ogen nog meer geopend worden.
Genoeg is genoeg. Maar een doorbraak is echter nog geen verandering, laat staan transformatie.
Een doorbraak kan wel het begin zijn.

We kunnen wachten op initiatieven van de overheid en alle verantwoordelijkheid daar leggen.
Het spreekt voor zich dat we verwachten dat er in de nabije toekomst met één en ander over de brug wordt gekomen...
Het spreekt voor zich dat wij moeten blijven strijden!

Maar we kunnen intussen ook zien wat wij zelf kunnen doen binnen onze eigen cirkel van invloed.
En die is cirkel van invloed kan groter zijn dan we denken.
Ieder van ons, en elk wzc, kan een steentje bijdragen aan de ouderenzorg van de toekomst.

Wat kunnen wij doen om hetgeen we geleerd hebben uit deze coronacrisis binnen ons eigen woonzorgcentrum te vertalen naar de praktijk?
Wat kunnen wij doen om een stap dichter te komen bij het ultieme doel dat we voor ogen hebben?
Wat kunnen wij doen om een overheid in beweging te krijgen?
Wat kunnen wij doen om de beeldvorming rond woonzorgcentra weer op te krikken? ...

"To realize your dream, this is what you must do.
Take three steps: DREAM, STAND, PUSH.
Keep one thing clearly in sight: LET LOVE RULE.
This will lead you from your ambition to your goal."

(Hilde Helsen)

Eigenlijk rust er een zware druk op de schouders van deze generatie, van de mensen die dit jaar en volgende jaren aan zet zijn in de ouderenzorg en bij de overheid.
Want, "if not now, then when?" ...

En ja, ik weet het. Directie en leidinggevenden zijn moe. De energie is stilaan op. Er is nood aan pauze. En toch (ik durf het bijna niet schrijven...) is er iets dat we mijns inziens nog zouden moeten doen.

Het zou het goed zijn om, als het nog even kan, het momentum te capteren, en in kaart te brengen wat deze coronacrisis ons heeft geleerd.
Zelfs al resulteert dit nog niet onmiddellijk in acties.
Maar wel om het niet te vergeten. Ons geheugen is kort (en dat van ons wzc, dat van de maatschappij, dat van de overheid,...).
Binnen enkele maanden zijn we een heel aantal goede voornemens en lessen die we geleerd hebben, kwijt.

Een aantal woonzorgcentra deed recent een mooie oefening.
Met medewerkers, met bewoners, en weldra ook met familieleden.
Om te zien wat goed is gelopen de voorbije maanden. Wat anders zou kunnen bij een volgende crisis.
Maar vooral, om te zien wat we leren uit de crisis dat ons een stapje dichter zet bij het doel dat we willen bereiken.
Wat hebben we in deze crisis anders gedaan dat we moeten blijven doen?
Wat heeft deze crisis in ons wzc getriggerd, waar hebben we van geproefd en moeten we verder exploreren? ...

U zal versteld staan welke input er komt. Input waar u mee aan de slag kan zodra u en uw wzc zijn bekomen, en de energie terug is...

Laat ons blijven dromen. Groot dromen. In het belang van bewoners en medewerkers.
En laat ons die dromen nog realiseren ook!



21 juni 2020

Als we elk ons steentje bijdragen...

We dachten "Na corona pakken we dat aan", en dat bleek dan een jaar te duren...

Iedereen is gevaccineerd in de woonzorgcentra. Er zijn geen uitbraken meer. Voila, alles is terug op orde... Was het maar zo eenvoudig! Het is in heel wat wzc nog 'trekken en sleuren' om er de energie en motivatie in te houden. Zo deelden ook heel wat directieleden in de laatste webinars. En daar zijn veel redenen voor. Het extra loon en de extra medewerkers die zijn aangekondigd, zijn bijzonder welkom. Maar dat alleen zal niet volstaan.

31 maart 2021

Lees meer keyboard_arrow_right

Blaas mee een wind van vernieuwing in de ouderenzorg

Gedurende de corona-pandemie ging er bijzonder veel aandacht naar ouderen in het algemeen, en naar de woonzorgcentra in het bijzonder. De impact van de pandemie was immers het grootst op de woonzorgcentra en heeft daar diepe wonden geslagen. Bij de bewoners en hun families, maar ook bij alle medewerkers. Ook de zorg voor oudere personen thuis bleek geen evidentie. Niemand wil dit nog een keer meemaken.

21 februari 2021

Lees meer keyboard_arrow_right

De ouderenzorg capituleert niet!

Motiveren van medewerkers is dé uitdaging van nagenoeg elke directeur of campusverantwoordelijke op dit moment. Maar de ouderenzorg geeft niet op!

23 december 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

De familie is partner in de zorg. Ook in tijden van corona?

"De familie is partner in de zorg." Het staat in quasi alle visieteksten van woonzorgcentra. Mooi. En evident. Maar is onze visie onze leidraad in beslissingen, ook in tijden van crisis? Of geldt onze visie enkel in ‘normale’ tijden, en schuiven we die in crisistijden aan de kant?

14 september 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Laad me met rust!

Net wanneer je het gevoel hebt dat je geen tijd hebt om te ademen, is het dringend tijd om te ademen...

15 juli 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Woonzorgcentra mogen geen mini-ziekenhuizen worden

“We wisten het al, maar het wordt nogmaals bewezen: de ouderenzorg is gezegend met enorm bezielde medewerkers, en met directieleden die door het vuur gaan voor bewoners en medewerkers. Dat mag ook wel eens gezegd worden.” Over de 'lessons learned' in de coronacrisis...

18 mei 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Zullen we het even door de vingers zien?

De crisis maakt het moeilijker dan ooit om bij te sturen, om problemen aan te pakken. Want er is die oneindige dankbaarheid naar de medewerkers toe voor hun inzet. Zullen we dat gedrag dan maar even door de vingers zien?

15 mei 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Nadenken over visie en waarden, daar is nu echt geen tijd voor...

Voor visie en waarden, daar is nu in deze coronacrisis geen tijd voor, zou u kunnen denken. Toch is het nét nu zo belangrijk! Af en toe teruggaan naar het 'waarom' van onze organisatie, zelfs in crisistijden, kan immers heel erg helpen om de periode door te komen.

9 april 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Zorg voor de zorgenden - initiatieven ter verhoging van de mentale weerbaarheid

Als directeur of leidinggevende doen we er alles aan om - in deze crisistijd - een cultuur van psychologische veiligheid te creëren in ons wzc. Toch is dit voor sommige medewerkers niet voldoende. Er zijn intussen verschillende initiatieven opgestart die zorgverleners ondersteunen om de angst te reduceren en de mentale weerbaarheid te verhogen.

7 april 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Ook in de ouderenzorg is de rek eruit...

Wij willen niets liever dan goede, kwaliteitsvolle zorg geven, en goed wonen en leven op de eerste plaats zetten. We zien veel welwillendheid in de sector en er zijn prachtige initiatieven. We leggen de lat alsmaar hoger, geheel terecht overigens, en ik werk daar heel graag aan mee! Maar bloeien op droge grond is heel erg moeilijk. Als de trend van besparingen in de ouderenzorg zich nog enkele jaren verderzet, dan zullen onze inspanningen weldra niet meer zijn dan water naar de zee dragen.

5 maart 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Als een medewerker vertrekt, dan moet hij/zij niet meer terugkomen

Als een getalenteerde, bezielde medewerker het woonzorgcentrum verlaat, dan vinden we dit spijtig. Bijzonder spijtig zelfs. Want goede medewerkers zijn goud waard. Maar wie weet, komen ze ooit terug...

27 januari 2020

Lees meer keyboard_arrow_right

Soms moeten we wat explicieter zijn met onze goede bedoelingen...

Een cultuur van warme zorg creëer je niet van vandaag op morgen, en niet tussen de soep en de patatten...

22 december 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Ligt Maurice op kamer 7? Of woont hij daar?

Over hoe woordkeuze iets zegt over onze visie... Woorden zijn onbewust een weerspiegeling van onze visie en waarden. We horen niet graag 'dementen' of 'dementerenden'. Maar als we heel eerlijk zijn, is er niet alleen nog werk rond woordkeuze inzake dementie. Ook in het dagelijks reilen en zeilen in woonzorgcentra hanteren we woorden die, als we er eens goed over nadenken, niet overeenkomen met onze visie.

2 december 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Moedig zijn: het is verdorie lastig...

Soms weten we waar we zouden moeten geraken. We zien het doel voor ogen. Maar we geraken er niet omdat we de stappen die nodig zijn om er te geraken niet zetten. Het is niet evident: moed kiezen boven gemak.

4 november 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Sociale media in de ouderenzorg

Wel of niet inzetten op sociale media in de ouderenzorg? Drie directeurs van woonzorgcentra aan het woord.

14 oktober 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Het vertrouwen was al weg na tien minuten

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Een waarheid als een koe. Maar hoe kunnen we het vertrouwen verdienen van toekomstige bewoners, familieleden, medewerkers,...?

30 september 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

Wachten tot uw wachtlijst aangroeit, of...

Wie al langer meedraait als directeur in de sector, had 10 jaar geleden geen problemen met wachtlijsten. Of toch, er was wel een probleem. Ze waren te lang. Nu is het anders. Wachtlijsten zijn kort, of onbestaande. Wat doen we eraan? Hoewel we het niet zo graag horen, is het toch een feit. Deskundig inzetten van sociale media kan hier iets betekenen.

24 september 2019

Lees meer keyboard_arrow_right

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x