Nadenken over visie en waarden, daar is nu echt geen tijd voor...

Voor visie en waarden, daar is nu in deze coronacrisis geen tijd voor, zou u kunnen denken.
Toch is het nét nu zo belangrijk!
Af en toe teruggaan naar het 'waarom' van onze organisatie, zelfs in crisistijden, kan immers heel erg helpen om de periode door te komen.

Hoe een organisatie omgaat met een crisissituatie wordt voor een groot deel bepaald door de visie en de waarden van de organisatie vóór de crisis.
De echte, onderliggende waarden van een organisatie komen bij een crisis bovendrijven.
Als het goed is, zijn de waarden en de visie een leidraad en een houvast bij het nemen van beslissingen en bij de werking van de organisatie.

In het geval de waarden die u nu ziet bovendrijven niet de waarden zijn die u voor ogen had, dan wordt duidelijk waaraan nog werk is na de crisis...

Zo zei onlangs een directeur: "Ik voel tot mijn grote verbazing te weinig interesse in het welzijn van de bewoners of familie, men is precies alleen gericht op het verzorgende aspect."
Dit kan veel oorzaken hebben. Maar één van de oorzaken kan zijn dat de visie van de organisatie waar u vorig jaar hard aan heeft gewerkt, toch nog niet zo diep geworteld is als u dacht.

En da's een nevenwerking van de crisis waar we achteraf misschien wel dankbaar voor zullen zijn, met name dat deze ons dingen bloot legt die wij nog niet hadden gezien. 
Dingen die mogelijks altijd al zo geweest zijn, maar die ineens heel zichtbaar of helder worden. 
In positieve zin én in negatieve zin.

Als de waarden doorleefd zijn doorheen de organisatie, dan vormen ze ontegensprekelijke principes waarop beslissingen worden afgemeten.
Die waarden zijn een troef! 
Die troef wordt echter nu niet overal uitgespeeld. 
Het is alsof de visie nu even 'on hold' wordt gezet... 

De visie van de organisatie sterk cultiveren, kan nochtans helpen om de periode door te komen.
We zien woonzorgcentra die meer dan ooit sterk staan, waar de sfeer fantastisch is ondanks alle ellende, waar medewerkers nóg meer gemotiveerd zijn dan anders.
Zonder twijfel is daar een sterke 'why' hun drijfveer. 

Mensen die zich geïnspireerd voelen, houden langer vol.
Zij zijn bereid om een hogere prijs te betalen of om ongemakken of zelfs persoonlijk lijden op de koop toe te nemen.

Waar hecht het wzc waarde aan? Waarin geloven wij? Wat is de 'why' van de organisatie?

Gezondheid zal nu even als waarde helemaal bovenaan staan.
Maar wat zijn de andere waarden die we hebben? En hoe vertalen we die in de praktijk op dit moment?

Ook in deze crisis is het goed om eens in de spiegel te kijken: is het management nog steeds in lijn met de visie en de waarden van de organisatie? Ben ik straks na de crisis als directeur ook nog steeds geloofwaardig?
Dat kan helpen om het hoofd koel te houden en de juiste keuzes te maken.

“Ja maar, de beslissingen die wij moeten nemen zijn zo tegenstrijdig met onze visie.”

Het is belangrijk om binnen de zeer grote beperkingen (vb. werken met minder medewerkers, dragen van mondmaskers, minder tijd voor individuele aandacht of minder groepsactiviteiten, isolatie op de kamer bij sommige bewoners of allemaal,...) dan nog te kijken hoe u de visie toch kan vertalen in het 'nieuwe normaal' en binnen de beperkingen die er nu zijn door deze crisis. Hoe kunnen we trouw blijven aan onze waarden van onze organisatie, zelfs in deze tijden?

Even concreet. Stel dat 'inspelen op wat voor bewoners écht belangrijk is' ('What matters to you?') al jaar en dag een belangrijk element is in de visie van uw wzc. Dan kan u zeggen: "Bewoners isoleren op de kamer is niet bewonersgericht en druist in tegen wat de bewoners wensen." In geval isolatie om gezondheidsredenen noodzakelijk is, dan kan u moeilijk deze visie hanteren boven de richtlijnen van de overheid, nietwaar.

Toch kan binnen de maatregelen die getroffen dienen te worden inzake gezondheid, toch ook de 'What matters to you'-vraag pertinent gesteld worden. Wat kunnen we doen, binnen de beperkingen die er zijn, om toch in te spelen op wat voor de bewoner écht belangrijk is?
Vragen wij aan de bewoners wat wij voor hen kunnen betekenen, ook als ze op hun kamer moeten blijven? 
Zijn er ideeën hoe we de visie binnen de beperkende en oncomfortabele context toch kunnen toepassen?
En wat een energie geeft het aan de medewerkers als zij hier mee kunnen over nadenken!

Laat ons de visie van het huis nu niet aan de kant schuiven!

Integendeel, deze crisis biedt de ideale kans om de visie net te versterken, met een nog groter engagement en loyaliteit van medewerkers (en bewoners en familie) als gevolg.

Kan u wel even een klankbord gebruiken in deze crisis?

De druk op u als directeur is niet te onderschatten. Vorige week waren bijna 100 directeurs aanwezig in het webinar 'rust creëren in de chaos'. In de reacties van de aanwezigen was duidelijk: we zijn ontzettend gemotiveerd, we gaan maar door, maar soms hebben we twijfels. Gaan de medewerkers het volhouden? Nemen we de juiste beslissingen? Communiceer ik wel goed? ...

Zoals iemand in het webinar aangaf: "Iedereen kijkt nu naar de directeur". 

Ik ondersteun momenteel meerdere directieleden van woonzorgcentra in deze crisis, zowel online als ter plaatse. Ik zit er dus zelf ook middenin. 

Lijkt het u zinvol dat iemand met u mee nadenkt in het nemen van beslissingen, dat u ondersteund wordt in de communicatie, dat er mee nagedacht wordt over de organisatie van de zorg, dat er tips zijn inzake leiderschap in crisis, dat good practices uit andere organisaties worden gedeeld,...  

Met andere woorden, zou het een welkome verademing zijn als iemand naast u komt te staan in deze crisis? Aarzel dan niet contact op te nemen.

Ook in het kader van de BVR crisismanagement (met terugbetaling door de overheid) kunnen we bekijken of ik ter ondersteuning kan zijn.

9 april 2020